लेखन, वाचन करतच तो जगला : मंगेश पाडगावकर

माधव ज्युलिअन हे करंदीकरचे गुरू. सुरुवातीच्या काळात करंदीकरच्या कवितांवर माधव ज्युलिअनांचा प्रभाव होता. 'मृद्गंध'मध्ये तो जाणवतो. ज्युलिअन हे करंदीकरचं पूजास्थान होतं. खरं तर कुणाची पूजा करणं, हा करंदीकरचा स्वभाव नव्हता. पण ज्युलिअन यांच्याबद्दल त्यांना नितांत आदर होता. 


करंदीकरची कोणती इच्छा अपुरी राहिली असेल, असं मला वाटलं नाही. त्याला जे लेखन करायचं होतं, ते त्याच्या पद्धतीनं त्यानं केलं. त्याला जेव्हा लेखन थांबवावंसं वाटलं, तेव्हा ते जाहीरपणे सांगून त्याने लेखन थांबवलं. त्यानंतरही लिहिण्याची ऊमीर् आली, तेव्हा त्याने स्तोत्र लिहिली होती. 


एवढ्या सगळ्या वर्षांमध्ये करंदीकरमध्ये कधीच बदल झाला नाही. लेखन, वाचन करतच तो जगत होता. आमचं शेवटचं बोलणं झालं ते गेल्या २३ ऑगस्टला. मलाही जिन्यांची चढउतार झेपत नाही; पण त्याचा वाढदिवस होता, म्हणून त्याच्यासाठीच चार जिने चढून गेलो होतो. त्याला तेव्हा बरं वाटत नव्हतं. मी आलो, याचा त्याला खूप आनंद झाला. मला तो बसायला सांगायचा आणि आतमध्ये जाऊन झोपायचा. पुन्हा पाच मिनिटांनी यायचा, बोलायचा, पुन्हा मला बसण्यासाठी आग्रह करायचा आणि दहा मिनिटं बसायला सांगून झोपायला जायचा. त्यावेळी त्याला सतत चक्कर येत होती आणि विश्रांतीची गरज होती, हे जाणवत होतं. अशक्तपणाही जाणवत होता. वाढदिवसानंतर आमचं फार बोलणं झालं नाही. आणि आज अचानक करंदीकर गेल्याचा सकाळी फोन आला. आता मी एकटा पडलो.